အြန္ဘီဟာ႔ဖ္ေအာ႔ဖ္ ယူး (ႏႈတ္ဆက္ျခင္း)

ဒီ blog ကိုဆက္ေရးဖို႔အစီအစဥ္မရွိေတာ့ပါဘူး...
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ေရးထားတဲ့ ပိုစ့္တစ္ခုကို ေတာင္မတိုင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး
အကိုၾကီး ဇက္ ရဲ႔ ပိုစ့္တစ္ခုကိုပဲ တင္လိုက္ပါတယ္..



အြန္ဘီဟာ႔ဖ္ေအာ႔ဖ္ ယူး

....

.....................

....................................

စကားလံုးေတြကို ဆက္လက္ မယံုၾကည္ႏုိင္ေတာ႔တဲ႔အခါ .....။

အတိတ္ဆိတ္ဆံုး သက္ျပင္းတစ္ခုကို ဘယ္လုိခ်လို႕ရမလဲ ....................။

.................................။

ေနာက္ျပန္လွည္႕လို႕မရတဲ႕ ေရတံခြန္လို ခုန္ဆင္းလုိက္ဖုိ႕ အရာအရာ က ဆန္႕က်င္ခြင္႔ကို ၀ိုင္း၀န္းျငင္းပယ္လုိက္ျပီ ....။

ေသျခင္းတရား အနည္းငယ္စီ စိမ္႔၀င္ေနတဲ႔ ေစးပ်စ္ေနတဲ႔ ေလကို ရွဴသြင္းေနရတာ ေၾကကြဲစရာနည္းနည္းေတာ႔ ေကာင္းေနတယ္။

ယံုၾကည္ခဲ႔ရတဲ႔ေတြ ... ေျပေလ်ာ႔သြားတဲ႔ ဇာတ္၀င္ခန္းေတြဟာ အသက္၀င္လြန္းလုိ႕ ... ဒီေနရာကို ပဲ တစ္ေန႕လံုး အေခြျပန္ဖြင္႔ထားလုိက္တယ္။ .... စက္ကို ပိတ္လိုက္ေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ဆက္လက္ျပသေနတဲ႔ ဇာတ္၀င္ခန္းကလည္း လက္ေတြေျပေလ်ာ႔ေနတာပါပဲ ......။

အနမ္းတစ္ခုရဲ႕ တန္ရာတန္ေၾကးကို တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ဘ၀လံုးေလာက္တန္တယ္လုိ႕ထင္ျပီး တစ္ခ်ိဳ႕က သံုးစကၠန္႕ေလာက္တန္တယ္လုိ႕တန္ဖိုးျဖတ္တယ္။ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္ေတြရဲ႕အျပင္ဘက္မွာ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခဲ႔တာေတြကို ဘာေတြနဲ႔ တုိင္းတာေလ႔ရိွလဲ ....။ ခုနစ္နစ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ႏွေျမာတယ္။ ခုနစ္နစ္ဆိုတာ အဖ်င္းစားလူတစ္ေယာက္ တရားရသြားဖို႕ လံုေလာက္တဲ႔အခ်ိန္မဟုတ္လား။ လမ္းခြဲလုိက္ဖုိ႕အတြက္ သက္သက္ ခုနစ္နစ္ခ်စ္ခဲ႔ၾကတာ ... ... ။အဲဒီ ၀ိေရာဓိထဲမွာ ငါအသက္ရွဴခက္သြားခဲ႔ရတယ္။ ခုနစ္နစ္စာ သမုဒယကုိ ေခါက္သိမ္းဖုိ႕ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ားလိုမလဲ ....။ ဒါေတြမေတြးႏိုင္ေသးဘူး။ အခုအသက္၀၀ရွဴလုိက္ပါရေစဦး။

တစ္သီးပုဂၢလေနၾကတ္သြားတဲ႔ ခရမ္းေရာင္ ေန႕လည္ခင္းတစ္ခုမွာ ခံစားခ်က္ကန္းသြားတဲ႔သူတစ္ေယာက္ဟာ ... သူ႕ကိုယ္သူ သက္ရိွျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထား တစ္ခုခ်င္းစီျပန္ရွာေနရျပီ။ ... မျဖစ္သင္႔မွန္းသိေနတဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြက စိတ္ထဲမွျဖတ္ေျပးေနတယ္။ ... ရပ္တန္႕ခြင္႔တစ္ခုရဖုိ႕ ဘယ္ေလာက္သြားရဦးမလဲ .......။

မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တာေတြျဖစ္လာမွ ဘ၀မွာ အလန္႕တၾကားျဖစ္ျခင္းရသကို ရတယ္။

သင္႔ဘ၀မွာ ဘယ္ေလာက္ ရသေျမာက္ေနျပီလဲမိတ္ေဆြ ...။

စိတ္ခ်င္း အလဲအထပ္လုပ္ထားတဲ႔သူ၊

ကိုယ္႔နံရိုးေသခ်ာျပီထင္လို႕ ႏွလံုးသားနဲ႕ ေသာ႔ျပန္ခတ္သိမ္းထားတဲ႔သူ၊

၀င္ေလနဲ႕ထြက္ေလၾကားမွာ သူ႕ကိုယ္သင္းနံ႕ေလးမရရင္ ျပႆဒါးေန႕လုိ႕ထင္ေနမိတဲ႔သူ၊

အခုမွ မွန္ထဲက ကိုယ္႔မ်က္ႏွာကိုယ္ ျပန္ၾကည္႕ျပီး Self-Respect က်လိုက် Depression ရလိုရနဲ႔။

တစ္ခ်ိန္ကေတာ႔ ေဆးလိပ္ေသာက္တာဟာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အရစ္က်သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ Suicide by installment လို႕ဖတ္ခဲ႔ဖူးတယ္။ တကယ္ေတာ႔ အျပံဳးေတြကလည္း Suicide by installment ျဖစ္ေနတတ္မွန္း သိလုိက္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ .... လမ္းေတြေရွ႕မွာ လမ္းမေလွ်ာက္တတ္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ ငိုင္ေတြရပ္ေနသလိုေပါ႔ .....။ အသည္းကြဲရင္တဲ႔အခါ ကမာၻဦးလူဟာ Tyrannosaurus ဘယ္ႏွေကာင္ေလာက္ကို မီးကင္ျပီး စားပစ္လုိက္သလဲ ...။ သိပ္ခါးေနတဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ကို ေသာက္ေနတာေတာင္မွ စိတ္ထဲက အခါးကို မမီေတာ႔ဘူး။

တန္ရာတန္ေၾကးမရခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းကို ေဆးျပန္မသုတ္နဲ႕ေတာ႔။

ေၾကကြဲစရာ အကြဲစေတြ ျပန္လည္တပ္ဆင္ျပီး တခုတ္တရ လြမ္းဆြတ္မေနနဲ႕ေတာ႔၊

ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ အယူအဆနဲ႕ အသားမက်တဲ႔ ေလာကၾကီးမွာ ရိွပါေစ၊ ရိွပါေစေတာ႔ ...

စသျဖင္႔ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ အားတင္းလုိက္ ယိုင္နဲ႕လိုက္ ....၊

ဘ၀တိုတိုေလးမွာ နိဗၺာန္မဂ္ဖုိလ္ ရက္မတိုခ်င္လို႕ ခ်စ္ခဲ႔တာ .. ခ်စ္ခဲ႔တာပါလို႕ဆိုရင္ သူမ ရယ္္ေနဦးမွာလား။

အဲဒီအေတြးကို ဆင္ဆာျဖတ္ပစ္လုိက္တယ္။

ေ၀းျပီေဘဘီကို ပဲအစက တစ္ေခါက္ေလာက္ျပန္ဆိုၾကည္႕ရင္ေကာင္းမလား။

ဒါမွမဟုတ္ အေမနဲ႕ရြာကိုပဲလြမ္းလိုက္ရမလား။

သစ္ေခါက္မဆိုးထားတဲ႔စိတ္က အျခမ္းမွားသြားတဲ႔ နေမာ္နမဲ႔ႏိုင္မႈကို သာဓုမေခၚႏိုင္ရွာဘူးေလ။

ထိုင္ေနရင္ အေကာင္းသား ဖတ္မိတဲ႔ကဗ်ာကပိုဆိုးတယ္။

သင္းကြဲသူမ်ား

ဒီဆံမွ်င္မွာ

ႏွင္းဆီေတြမွ မဖူးပြင့္ေတာ့ဘဲ

ေမ့ထားလိုက္ပါေတာ့ ကေလးရယ္

အလကၤာေတြကိုလည္း ကိုယ္ကပဲ မႈတ္ၿငိမ္းစားလိုက္ပါ့မယ္

တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ရဲ႕အလင္းျဖစ္ခ်င္ၾက

တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးအိမ္ျဖစ္ခ်င္ၾက

အခုေတာ့လည္း အားလံုး ဆံုးလ်သြားပါၿပီ

သြားေတာ့ ေဘဘီ

ဟိုးမွာ

ညေနခင္းကေတာင္ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ေနၿပီ။ ။

(တာရာမင္းေ၀ )

တစ္ခ်ိဳ႕လမ္းခြဲေတြက ကိုယ္႔ေရွ႕ေရာက္လာျပီး၊ တစ္ခ်ိဳ႕လမ္းခြဲေတြက ကိုယ္ေက်ာပိုးလာခဲ႔မိတာ။

အခုမွ အလန္႕တၾကားမျဖစ္က်စတမ္းဆိုရင္ေတာင္ .... နည္းနည္းေတာ႔ လြမ္းမိမယ္ထင္တယ္။

ပါပါရာဇီတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကင္မရာလိုအပ္မႈထက္ ... သူမဆီက နားလည္မႈနဲ႕ သစၥာတရားကို ကြ်န္ေတာ္လိုအပ္ခဲ႔ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေရးျဖစ္တဲ႔စာတစ္ေၾကာင္းဟာ ေကာက္ေကြ႕ ...

ေမ႔ႏိုင္တဲ႔ေန႕ၾကမွ ေမ႔မယ္။

အလင္းေတြနဲ႕ ၀ိုင္းရိုက္ေနတဲ႔ အရုဏ္မွာ ပန္းတစ္ပြင္႔ေတာင္ ပြင္႔ထြက္ေပါက္ကြဲသြားေသးတာပဲမဟုတ္လားကြာ၊

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ .. ဘ၀ဆက္တိုင္း တကယ္လို႕သာနဲ႕ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဆိုတဲ႔ စကားႏွစ္လံုးကို မသံုးစြဲတဲ႔သူျဖစ္ပါရေစ လို႕ ဆုေတာင္းမိေသးလား သိပ္မေသခ်ာေတာ႔ဘူး။ အိမ္မက္မက္ဖုိ႕ အရင္ဆံုး ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္လုိက္ဖို႕ပဲလုိတယ္။

ေသြးေႏြးသတၱ၀ါ တစ္ေကာင္ ေသြးေအးသြားဖုိ႕ အဆင္႔ဆင္႔ ဆင္႔ကဲေျပာင္းလဲျခင္း ဘယ္ေလာက္လုိမလဲ။ တစ္ခ်ိန္က ကုန္းေပၚမွာ ေနခဲ႔တဲ႔ ေ၀လငါးကိုပဲ သြားေမးၾကည္႕ရလိမ္႔မယ္။ ... ဆိုခဲေစ ျမဲေစ ... "Let's bygones be bygones" .... ကိုယ္ခႏၶာက ဆဲလ္တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ အေယာင္ အမွားမွား သူမနာမည္ကို ေရရြတ္တဲ႔အခါ ... အခုမွေကာက္ခါငင္ခါရတဲ႔ေနာင္တမ်ိဳးနဲ႕ Gmail က Account ကို Delete လုပ္ရတဲ႔အခါ ...။ အမွတ္တရေတြကို စနစ္တက် အမွတ္တမဲ႔ျပန္လုပ္ရတဲ႔အခါ ... လိုတိုးပိုေလ်ာ႔ သူစိမ္းဆန္ရတဲ႔အခါ ... ရပ္ပစ္ရွစ္ပါးမွာ သံေယာဇဥ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေဘးမဲ႔လႊတ္လိုက္တဲ႔အခါ ....၊ သူမအျပံဳးေတြမပါတဲ႔ ျပကၡဒိန္ အသစ္တစ္ခုနဲ႔ ကိုယ္႔ကမာၻသစ္ကို တစ္ကေနစျပီး ျပန္ဖန္ဆင္းၾကတဲ႔အခါ၊ ... တိုက္ဆိုင္မႈရိွတိုင္း လူၾကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဆယ္လူလာဖုန္းနံပါတ္မွာ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာနားမွာ ေယာင္လည္လည္လုပ္မေနဖို႕ သတိေပးရလိမ္႔ဦးမယ္။ ....

ေရခဲနဲ႕ေဆာက္ထားတဲ႔ နန္းေတာ္တစ္ခုဟာ အခု ေႏြရာသီစူးစူးမွာ ဆက္လက္စိတ္ကူးမယဥ္ႏိုင္ေတာ႔တာ အေသအခ်ာေပါ႔ ....။ စိတ္ကို စိတ္နဲ႕ဖိထားတာ အေလးဆံုး။ ရုတ္တရတ္၀င္လာတဲ႔ ျမန္ႏႈန္းျမင္႔ အျပံဳးေတြကို ေရွာင္ေနရတာ အေမာဆံုး ...။ ညမွာ သိုးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ သိုးေတြ ၁၂၃၄၅၆၇၈၉၀၁၂၃၄၄၅၆၇၈၉၀၁၂၃၄၅၆၇၈.....................................................................

သိုးအုပ္ၾကီးၾကားမွာ လာလာမျပံဳးျပေစခ်င္ဘူး။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ သူ႕သေဘာသူေဆာင္တဲ႔ အလြမ္းက ကိုယ္႔သေဘာကိုယ္ေဆာင္တဲ႔ အိပ္ခ်ိန္ေတြကိုမလုယက္ေစခ်င္ဘူး။ မနက္ျဖန္အိပ္ရာကေန ထျပီး ပထမဆံုး သတိရေနတဲ႔ေနရာမွာ တစ္ခုခု အေရးတၾကီး အစားထိုးဖုိ႕လိုေနတယ္။

.........

.....................

................................

အခုအခ်ိန္မွာ အလိုအပ္ဆံုးဟာ သစၥာတရားနဲ႕ ခိုင္ခံ႔ေနတဲ႔ ညီမွ်ျခင္းတစ္ခုပဲျဖစ္တယ္။ ။

ခင္မင္စြာျဖင္႔

Zephyr

Notes

(ေရနစ္သူမ်ားကို ၀ါးကူထိုးထားေသာ စာျဖစ္ပါသည္။ မေတာ္တဆ အသည္းကြဲေနသူမ်ားဖတ္ရန္ရည္ရြယ္ပါသည္။ Starbucks မွာ ေကာ္ဖီၾကိတ္ေသာက္ေနရံုနဲ႕ေတာ႔ အသည္းကြဲတာသက္သာမွာမဟုတ္ဘူး တကာၾကြယ္ေရ၊ :P အသည္းကြဲတတ္ေသာ ဘံုဘ၀မ်ား၌ ႏွလံုးသားမပါေသာသူျဖစ္ပါေစ ငါ႔ရွင္ ....။)



ကိုဇက္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... တစ္နာခြဲၾကာေအာင္ ဖုန္းနဲ႔ နားခ်ခဲ့တဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..