ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀..(သို႔) အဆံုးမသတ္တဲ့ဇတ္လမ္းတစ္ပုဒ္..

တစ္ခါတစ္ခါစဥ္းစားမိတာတစ္ခုရွိတယ္ဗ်..
ဘ၀ဆိုတာဘာလဲ...
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကဘာနဲ႔တူသလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္နဲ႔ ေျပာျပမယ္..
အျပည့္အစံုကိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး..
မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ေျပာျပမယ္..

မိုးေတြအရမ္းရြာၿပီးတဲ့ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ျမစ္ကမ္းအတိုင္း
လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္...
ျမစ္ထဲမွာ သစ္ပင္ေတြသစ္တံုးေတြေမ်ာေနတာေတြ႔ေတာ့ အကိုျဖစ္သူက
"ညီေလး အေမ့အတြက္
ထင္းရေအာင္သစ္တံုးၾကီးတစ္တုန္းေလာက္ သြားဆယ္လိုက္မယ္'' လို႔ညီငယ္ကိုေျပာၿပီး
ျမစ္ထဲဆင္းသြားသတဲ့...
ျမစ္ထဲကအၾကီးဆံုးထင္းတံုးကိုဆယ္သတဲ့..
အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ အကိုျဖစ္သူျပန္တက္မလာေတာ့ ညီျဖစ္သူက
''အကိုဆယ္ၿပီးရင္လဲျပန္တက္လာေတာ့ေလ'' လုိ႔သူ႔အကို ကိုေျပာသတဲ့..
အကိုျဖစ္သူက
"ညီေရအခု အကိုဆယ္မိတာသစ္တံုမဟုတ္ပဲ ၀က္၀ံၾကီးတစ္ေကာင္ကြ" လို႔ညီျဖစ္သူကိုေျပာသတဲ့..
"ဒါဆိုလဲအကိုရယ္ အဲဒိ ၀က္၀ံၾကီးကို ထားခဲ့ၿပီး အကိုျပန္တက္လာေပါ့"
အကိုျဖစ္သူျပန္ေျပာလိုက္တာက...
''ငါျပန္တက္ခ်င္ေပမယ့္ ၀က္၀ံကငါ့ကိုဖက္ထားတယ္ကြ''
..........

ကၽြန္ေတာ္လည္းဒီလိုပါပဲ.
ဆင္းဆယ္တုန္းက သစ္တံုးပါပဲ
တစ္ကယ္ဖတ္ထားတာက သစ္တံုးမဟုတ္ပဲ ၀က္၀ံျဖစ္ေနတယ္..
ကၽြန္ေတာ္ကမ္းေပၚျပန္တက္ခ်င္ပါတယ္..
ဒါေပမယ့္....
ကၽြန္ေတာ္ျပန္တက္လို႔မရေအာင္ဖတ္ထားတဲ့ ၀က္၀ံေတြရွိတယ္ဗ်...
တစ္ဖက္ကျပန္ေတြးရင္လဲ
တစ္ကယ္ပဲကၽြန္ေတာ္ကမ္းေပၚျပန္တက္ခ်င္ရဲ႔လား..
ေရစီးအတိုင္း ၀က္၀ံကိုဖက္ၿပီးသာသာေလးေမ်ာသြားရတာပိုမေကာင္းဘူး..

အေျဖကကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ထဲမွာရွိေပမယ့္ ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္..
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္အေျဖကိုသိခ်င္ပါတယ္..
တစ္ခါတစ္ေလကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္အေျဖကိုမရွာမိဘူး...

တကယ္ေတာ့ အေမကလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရထဲဆင္းၿပီးထင္းမရွာခိုင္းသလို.
ကၽြန္ေတာ္ေရထဲဆင္းဖို႔ကိုလဲ ဘယ္သူမွမတိုက္တြန္းခဲ့ပါဘူး..