RM 30 တန္သင္ခန္းစာတစ္ခု…

မေန႔ရလကုန္ရက္ ဖုန္းကိုပိုက္ဆံျဖည့္ဖို႔ ဖုန္းကဒ္သြား၀ယ္တယ္..
ျပည္သစ္တည္သံုးတာ 012 လိုင္း
မေလးမွာ နာမည္ၾကီးတဲ့ လုိင္းေတြရွိတယ္..
012 – 016 – 017 – 019 … စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ..
012 ကို Hot Link
016 ကို DiGi
017 ကိုေတာ့ မသိဘူးဗ်.. :D
019 ကို X …လို႔လူသိမ်ားတယ္ဗ်…
သူ႔လိုင္နဲ႔သူ ဖုန္းကဒ္ေတြရွိတယ္..
ျပည္သစ္တည္က 012 ဆိုေတာ့ Hot Link ကို၀ယ္ရတာ..
မေန႔ရေတာ့ ဘာေၾကာင္ေနတယ္မသိပါဘူး..
X ၾကီးကို ၀ယ္မိတယ္..
ကုဒ္ေတြကိုရိုက္ထဲက ငါ ရိုက္ေနက်ကုဒ္ေတြမဟုတ္ပါဘူးလို႔ေတာ့ သတိထားမိသား..
(တံုးတာ အဲ့လို)
ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံက ၀င္မလာဘူး..
မင္း ကုဒ္ေတြမွားေနတယ္လို႔ပဲ ျပ ျပေနတယ္..
ဒါေတာင္အကုန္မဖတ္တက္ဘူး..
ဘယ္ဖတ္တက္မလဲ မေလးစာေတြကိုး… :)
မွားမွာ ေပါ့ ျပည္သစ္တည္ရိုက္ေနတဲ့ ကုဒ္ေတြက 019 အတြက္..

ေနာက္ဆံုးေတာ့ RM 30 ဆံုးတာေပါ့..
019 သံုးတဲ့သူကလည္းအေတာ္ရွားတယ္…
ျပည္သစ္တည္ အသိ designer တစ္ေယာက္ေတာ့သံုးတယ္..
အခုသူက အလုပ္ထြက္သြားၿပီ..

HR ကေတာ့ေျပာပါတယ္..
သူ႔အသိေတြထဲ 019 သံုးတဲ့သူရွာေပးမယ္တဲ့…
ရွာလိုက္တာ အခ်ိန္သာကုန္သြားတယ္ မေတြ႔ဘူး..
သူကေျပာပါတယ္..
019 ကလိုင္းေကာင္းတယ္တဲ့
ျပည္သစ္တည္ကလဲ လိုင္းသာေကာင္းတယ္
မင္းတို႔တစ္ေယာက္မွမသံုးပါလားေပါ့..
သူက လိုင္းေကာင္းတယ္..
ရိုးရိုးလိုင္းေတြထက္ေစ်းၾကီးလို႔တဲ့..
ေကာင္းေရာ…

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပဲ
019 လုိင္းကုိ ၀ယ္သံုးရမလိုျဖစ္ေနၿပီ…
019 က Gov လုိင္းေလ..
ေကာင္းတယ္ ေစ်းၾကီးတယ္…
၁၅ က်ပ္ေလာက္ေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္..
ရိုးရိုးလိုင္းတစ္လိုင္းသြား၀ယ္ရင္ ၁၀ ေအာက္ပဲေပးေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ
သူက ၁၅ က်ပ္အထက္ဆိုေတာ့ … အင္းေစ်းၾကီးတာေပါ့ေလ..

ဒါေပမယ့္ ၁၅ က်ပ္ကို ႏွေမ်ာေနရင္ ၃၀ ေတာင္ဆံုးမွာ.
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၁၅ က်ပ္ပဲအကုန္ခံလိုက္ေတာ့မယ္… :(
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္ေတာ့က်န္ေသးတယ္..
အကို၀မ္းကြဲက 016 သံုးတာ..
သူ႔ေကာင္မေလးက ဘာလိုင္းသံုးလဲမသိဘူး…

မရရင္ေတာ့ ……….. :(

Design Blog မိတ္ဆက္...

design ေတြခ်ည္းပဲ တင္ထားတဲ့ blog တစ္ခုပါ...
ဒီေန႔မွစတင္ျဖစ္တာျဖစ္ပါတယ္....

အခက္ခဲဆံုးကေတာ့ အခ်ိန္မရတာျဖစ္ၿပီး
ေနာက္ထပ္ခက္ခဲခဲ့တာက တစ္စစီျပန္႔က်ဲေနတဲ့
ဒီဇုိင္းအပိုင္းအစေတြကို ျပန္စုရတာပါပဲ...

250G portable နဲ႔သိမ္းထားတာအခုဆို 150G ေလာက္ရွိေနပါၿပီ..
တစ္ခုျခင္းစီျပန္ရွာရတာ သိပ္မလြယ္ပါဘူူး...

တစ္ခုခ်င္းစီျပန္စုဖို႔ကလည္း အခ်ိန္ယူရပါလိမ့္မယ္..
အခုေတာ့ရသေလာက္ကို တျဖည္းျဖည္းျခင္းတင္သြားပါမယ္...
အမွတ္တရတစ္ခုအေနနဲ႔ပါ...

www.designermyo.blogspot.com/

ျပည္သစ္တည္ႏွင့္တနဂၤေႏြ…

အားခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြမွာ
ေရာက္တက္ရာရာေတြ…
ေတြးမိေတြးရာေတြ
ေရးမိေရးရာေတြပါ…….
…………………………………………………………….


လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ေလာက္က စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္မိတယ္..
စာအုပ္နာမည္ကိုေမ့သြားၿပီ..
စာေရးသူက အတေက်ာ္..
စာစုေတြကိုစုထားတဲ့စာအုပ္
အတြဲသံုးတြဲရွိတယ္..
အကုန္နီးပါးက ဘာသာျပန္စာစုေတြပါ..
ပထမတြဲရဲ႔ ပထမဆံုး စာစု
ေခါင္းစဥ္ကိုသိပ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး..
(မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံ ပိုရွာဖို႔ကလြဲရင္
က်န္တဲ့ အရာေတြ သိပ္မရွိေတာ့သလိုပဲ…
ပိုက္ဆံမရရင္ သိပ္မေတြးခ်င္တာလည္း ပါမယ္ထင္ပါတယ္…)

စာစုေတြကိုေတာ့သိပ္အေသးစိတ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး..
မွတ္မိသေလာက္ကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေခါင္းစဥ္တယ္ၿပီး
ျပန္ေရးလုိက္္ပါတယ္.. ဒုတိယေျမာက္ ဘာသာျပန္ေပါ့…

" သံခ်က္မ်ား…. "

ေဂ်ာ္နီဟာ အလြန္စိတ္ဆက္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ပါ။
သူမ်ားကိုေျပာစရာရွိရင္ ဘာမွ မစဥ္းစားပဲေျပာတက္ပါတယ္..
လုပ္စရာရွိရင္လည္း ဘာမွ စဥ္းစားမေနပါဘူး..
တစ္ေန႔ ေဂ်ာ္နီ႔ အေဖက ေဂ်ာ္နီ ကိုစကားတစ္ခြန္းေျပာပါတယ္.
‘ မင္းဟာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေဒါသ အေလွ်ာက္ျဖစ္ေစ နာက်င္ေစလိုတဲ့ဆႏေၾကာင့္ျဖစ္ေစ
စကားကို မဆင္အျခင္ပဲ ေျပာတက္တယ္..
မင္း ေဒါသ ကိုထိန္းခ်ဳပ္ၾကည့္ပါလား..
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မင္းေဒါသထြက္စရာ ၾကံဳလာရင္ ေနာက္ေဖးၿခံစည္းရိုးမွာ
သံတစ္ေခ်ာင္းသြားရိုက္ၾကည့္ပါလား ‘

ေဂ်ာ္နီဟာ သူ႔အေဖစကားအတိုင္း ေဒါသျဖစ္လာရင္
ေနာက္ေဖးျခံစည္းရိုးမွာ သံတစ္ေခ်ာင္း သြားသြားရိုက္ခဲ့တယ္..
ပထမ ရက္ေတြမွာ သံရိုက္ခ်က္ေတြဟာ မ်ားခဲ့ေပမယ့္
ရက္ေတြၾကာလာတာနဲ႔အမွ် သံရိုက္ခ်က္ေတြဟာ ၾကဲသြားခဲ့ပါတယ္..

တစ္ရက္မွာ သံတစ္ေခ်ာင္းမွ မရိုက္ရတဲ့ရက္ကို ၾကံဳလာခဲ့ပါတယ္..
ေဂ်ာ္နီက သူ႔အေဖကို
‘ အေဖ ဒီေန႔ေတာ့ သားသံတစ္ေခ်ာင္းမွ မရိုက္ရဘူး ‘ လို႔ သြားေျပာတယ္.
ေဂ်ာ္နီ႔အေဖက
‘ ဒါဆို သား ေဒါသလံုး၀ မထြက္တဲ့ေန႔ေတြမွာ ျခံစည္းရိုးတိုင္ေပၚက
သံတစ္ေခ်ာင္းစီကို ျပန္ႏႈတ္လိုက္ပါ …’

ဒီလိုနဲ႔ရက္ေတြေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အခါမွာ ျခံစည္းရိုးေပၚက သံေတြတစ္ေခ်ာင္းမွ
မက်န္ေတာ့ေအာင္ ေဂ်ာ္နီ ႏႈတ္ၿပီးသြားၿပီ..
ေဂ်ာ္နီ႔အေဖက သူ႔သားကို
ျခံစည္းရိုးတိုင္နားကို ေခၚသြားပါတယ္..
‘ သားမင္းရိုက္ခဲ့တဲ့သံခ်က္ေနရာေတြဟာ
သားအေနနဲ႔ သံေတြကို ျပန္ႏႈတ္လိုက္သည့္တုိင္ေအာင္
အေကာင္းပကဓိက်န္ခဲ့ရဲ႔လား.. ‘
‘ သံခ်က္ရိုက္လိုက္တဲ့ ဒဏ္ရာေတြေတာ့က်န္ခဲ့မွာပဲေလ ‘
ေဂ်ာ္နီကေျဖတယ္..
‘ သားမင္းအေနနဲ႔ ေဒါသျဖစ္လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္
သူမ်ားကို နာက်င္ေစလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သားေျပာလိုက္တဲ့
စကားေတြဟာ သူမ်ားေတြရဲ႔ရင္ထဲမွာ သံခ်က္ေတြရိုက္လိုက္သလုိပဲ
သားအေနနဲ႔ ဒီသံခ်က္ေတြကို ျပန္ႏႈတ္ေပးမယ္ ဆိုရင္ေတာင္
သူတို႔ေတြရဲ႔ ရင္ထဲမွာ ဒဏ္ရာေတြေတာ့ က်န္ခဲ့ဦးမွာပဲ…’
………………

ဒီေနရာမွာတင္အဆံုးသတ္ပါရေစ..

ျပည္သစ္တည္အေနနဲ႔လည္း တစ္ခ်ိန္က
သူမ်ားေတြအေပၚ ဆိုးခဲ့ေျပာခဲ့တာေတြလည္းရွိမွာပါ..
ေျပာခဲ့မိတာေတြအားလံုးအတြက္ ဒီေနရာကေန
အႏူးအညႊန္႔ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္..
သံရိုက္ခ်က္ေတြျပန္ႏႈတ္လိုက္ရင္ေတာင္
သံရိုက္ခဲ့တဲ့ အရာေလးေတြေတာ့က်န္ခဲ့အံုးမွာပါ…
(က်န္ခဲ့တဲ့အရာေလးေတြကို ေပ်ာက္သြားေအာင္
ေရႊေပၚထိုးေပးမယ္ေလ :P )
ျပည္သစ္တည္အေပၚရိုက္ခဲ့တဲ့ သံခ်က္ေတြကေတာ့
မ်ားလွပါတယ္… မ်ားလွတဲ့ရိုက္ခ်က္ေတြထဲက
သံရိုက္ခ်က္တစ္ခ်က္ကိုေတာ့ ဒီေန႔အထိ မေမ့ေသးပါဘူး..
သူလည္းျပန္မႏႈတ္သလို
ကိုယ္တိုင္လည္းျပန္ႏႈတ္ဖို႔မၾကိဳးစားပါဘူး..
အနာက မက်က္သြားသလို
က်က္ဖို႔လည္း ေဆးမထည့္ပါဘူး..
တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ က်ရင္ ………..
(မည္သူရိုက္သြားသည္ကိုေတာ့ မေျပာပါရေစနဲ႔..
ေသခ်ာတာကေတာ့ အခုစာဖတ္ေနသူ သင္ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတာကလြဲရင္
ပိုၿပီး ေျပာမျပႏိုင္တာ ခြင့္လြတ္ပါ..)
…………………

အသက္ေတြၾကီးလာၿပီ
အရင္ေလာက္ ေဒါသမၾကီးေတာ့သလို
အတ္တလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး..
တစ္ခါတစ္ေလ ပိုက္ဆံရွာရတာ သိပ္အရသာမရွိေတာ့ပါဘူး
ဘာေၾကာင့္ရွာေနမွန္းလဲ ေမ့ေမ့သြားပါတယ္..
အကို၀မ္းခြဲကေျပာပါတယ္..
ငါတို႔ေတြပိုက္ဆံေတြဒီေလာက္ေတာင္ရွာေနတာ
ဘာေတြသံုးဖို႔လဲတဲ့..
သူေျပာတာေတာ့ဟုတ္မွာေပါ့..
သူနဲ႔သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ တစ္လတစ္လ၀င္ေငြက နဲတာမွမဟုတ္တာ..
(ျပည္သစ္တည္ရတဲ့ လစာဟာ သူရတဲ့လစာရဲ႔ အစြန္းထြက္ေတာင္မရွိပါဘူး…)


လူဆုိတာ ငါဆိုတဲ့အတ္တကိုယ္စီရွိပါတယ္..
ျပည္သစ္တည္စီမွာ ရွိသလို လူတိုင္းမွာရွိပါတယ္..
ငါဆိုတာသာမရွိရင္ ဘယ္လိုအသက္ဆက္ရွင္ႏိုင္မလဲ
ဒါေပမယ့္ ရွိသင့္သေလာက္သာရွိတာအေကာင္းဆံုးပါ..
လြန္ကဲတဲ့အရာေတြဆို ဘယ္အရာမွ အေကာင္းပါဘူး..
ငါ့အိမ္ ငါ့ကား ငါ့အခန္း ငါ့မိသားစု ငါ့ေရခဲေသတာ
ငါ့ဖုန္း ငါ့အက်ီၤ ငါ့ေဘာင္းဘီ ငါ့ပိုက္ဆံ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ
ငါေတြထပ္လာရင္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး…
လုပ္ႏိုင္ ကိုင္ႏိုင္ ရွာႏိုင္တုန္း ငါ ထင္တာ ျပသနာ မရွိေပမယ့္
မလုပ္ႏိုင္ မကိုင္ႏိုင္ မရွာႏိုင္တဲ့အခါက်ရင္
ငါဆိုတဲ့ အတ္တေတြဟာ
ကိုယ္တိုင္ျပန္ရိုက္တဲ့ သံခ်က္ေတြျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္…

ျပည္သစ္တည္ ၾကားဖူးတာတစ္ခုရွိတယ္…
‘ ဘ၀ကို ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရင္ ေက်နပ္ရမယ္တဲ့ ‘
အေသအခ်ာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..
မွတ္မိသေလာက္ပါ..
ဘ၀မွာ သူမ်ားက ရိုက္တဲ့ သံခ်က္
ကုိယ္က ရိုက္လိုက္တဲ့ သံခ်က္
ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ ျပန္ရိုက္တဲ့ သံခ်က္
သံခ်က္ေတြမ်ားေနတဲ့ ဘ၀ဟာ ဘယ္လိုမ်ား ေက်နပ္မႈေပးႏိုင္မွာလဲ
မေက်နပ္စြာနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သံတစ္ခ်က္ျပန္ရိုက္မိပါလိမ့္မယ္…

(သင္ႏွင့္က်ဳပ္သည္
ေမြးဖြားသည့္ေနရာမတူသလို
ၾကီးျပင္းလာသည့္ေနရာလည္း မတူႏိုင္ေပ
ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည့္ အရာမ်ားမတူသလို
လက္ခံလိုက္ရသည့္အရာမ်ားလည္း
တူႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ
ထိုေၾကာင့္…
က်ဳပ္ႏု္ပ္တို႔သည္ အခုေဖာ္ျပပါစာစုကို
လြတ္လပ္စြာသေလာထားကြဲလဲြႏိုင္သည္…)

(မဟုတ္က ဟုတ္က ေတြေရးထားလို႔လားမသိဘူး
ဒီပိုစ္ကို 4 ခါေလာက္ ျပန္တင္လိုက္ရတယ္..... :D)

ေလာေလာဆယ္နားေထာင္ေနတာ....

ေလာေလာဆယ္နားေထာင္ေနတာ....

တစ္ခုခု...

တစ္ခုခုကိုေျပာျပခ်င္ေနေပမယ့္
ေျပာစရာလူမရွိသလို
နားေထာင္ေပးမယ့္သူလဲမရွိဘူး...

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အလုပ္အလုပ္
အလုပ္ၿပီးအလုပ္
အလုပ္ၿပီးေတာ့အလုပ္
ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္ေပ်ာက္ဆံုးေနတက္ၿပီ...

အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြဟာ တစ္ရက္ေတာ့
ေရာက္လာမွာပါ..
အခုေတာ့ဘာေၾကာင့္အိမ္ျပန္ခ်င္လဲဆိုတာ
မသိေတာ့ဘူး...

အေမက ေပ်ာ္ေအာင္ေနပါတဲ့..
ဒါေပမယ့္
ေပ်ာ္ေအာင္ကို ဒီေန႔အထိရွာမေတြ႔ေသးတာ
အေမ မသိေသးဘူး..

'ခ်ဳပ္တီးရင္ ခ်ီးထုပ္ျဖစ္တယ္' လို႔
သူငယ္ခ်င္း ဒီဇိုင္နာတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္....
ေလယူရာတိမ္း ယိမ္းႏြဲ႔တက္ရင္ေတာ့
ေပ်ာ္စရာေပါ့...

တစ္ကေနျပန္စလို႔မရတဲ့အထဲမွာ
ဘ၀ ကပါေနလား....
ေရစုန္လိုက္မလား..
ေရဆန္မလား..
မိုးေပၚတက္မလား...
ယိမ္းႏြဲ႔လိုက္မလား...
ေတာင့္ခံမလား..
ခ်ဳပ္တီးမလား..
ေပ်ာ္ေအာင္ေနမလား...
ေမးခြန္းေတြေျဖဖို႔အတြက္
ေလာေလာဆယ္ အလုပ္လုပ္လိုက္အံုးမယ္.....

ငါးမူးတန္လူ……

လြန္ခဲ့တဲ့၉လေလာက္တုန္းက ဒီစာစုုတိုကိုဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..
ဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္းေတာ္ေတာ္ေလးရင္ထဲမွာက်န္ခဲ့တယ္..
အားလံုးခံစားႏိုင္ေအာင္လို႔ မရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုစုၿပီး
တစ္ေန႔ကိုနည္းနည္းခ်င္းစီ ကူးကာ...
ျပည္သစ္တည္ရဲ႔ blog မွာျပန္တင္လိုက္ပါတယ္..

အေမကိုခ်စ္တဲ့သားေတြနဲ႔
သားေတြကိုခ်စ္တဲ့ အေမေတြ အားလံုးကို ရည္ရြယ္ပါတယ္…
……………………………………………………………………………………ျပည္သစ္တည္



ငါးမူးတန္လူ
မင္းတင္ထြဏ္း
၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာလ ေရႊအျမဴေတ


‘ လွေမာင္ အလကားေကာင္ ‘ ဆိုရင္
လွေမာင္မခံခ်င္ဘူး…
‘ ေဟ့ လွေမာင္အလကားေကာင္ မဟုတ္ဘူးကြ
ငါ့မွာ အိမ္ရွိတယ္ ၀င္းရွိတယ္..
အေမရွိတယ္ ‘ လို႔ျပန္ေျပာေလ့ရွိတယ္..
သူ႔အေမ ေဒၚထိန္ကလည္း သူ႔သား လွေမာင္ကို
အလကားေကာင္၊ အရက္သမားလို႔ေျပာရင္ မၾကိဳက္ဘူး..
‘ ေဟ့ လွေမာင္က ေနတက္ေရတက္ စေနေန႔မွာ ေမြးတဲ့ေကာင္ဟဲ့..
အခ်င္းစလြယ္သိုင္းနဲ႔ သိုက္ဖြားဟဲ့၊ ပညာတက္ လူေခ်ာ
အရက္ေသာက္တာကလြဲၿပီး ဖဲမရိုက္ဘူး၊
ၾကက္မတိုက္ဘူး.. မိန္းမ မလိုက္စားဘူး..
သူမ်ားလိုတစ္က်ပ္မတန္ရင္ေတာင္ ငါးမူးေတာ့ တန္တယ္ဟဲ့ ‘
လို႔ ရန္ေတြ႔တက္တယ္..

ေဒၚထိန္က မုဆိုးမ။ ေယက်ာၤးဆံုးေတာ့
ကေလး ၃ေယာက္ကအရြယ္ မေရာက္ေသးဘူး..
အၾကီးဆံုးေကာင္က လွေဆာင္.. အလတ္က လွေမာင္
အငယ္ဆံုးသမီးက လွသီ..
ေယက်ာၤး ႏွစ္ေယာက္၊ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္
ေနာက္အိမ္ေထာင္မျပဳပဲ
ကေလးေတြကို ေစ်းေရာင္းေကၽြးလာတယ္..
အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ကိုလွေဆာင္က လက္သမားလုပ္တယ္..
ပန္းေရာင္းတဲ့ေကာင္မေလးနဲ႔အိမ္ေထာင္က်တယ္..
အစကေတာ့ ေကာင္မေလးအိမ္လိုက္ေနေသးတယ္…
၁ လမၾကာဘူး. အေမ့အိမ္ေရာက္လာၾကတယ္..
ေကာင္မေလးမိဘေတြက သားသမီးမ်ားတဲ့အျပင္ ငွားေနတဲ့အိမ္ကလည္း
ခန္းေယာင္ ၁ ခန္းက်ယ္အိမ္ကေလးကိုး…
အငယ္မ လွသီကလည္းပန္းရံလိုက္ရင္း … ပန္းရံဆရာနဲ႔ညားတာပါပဲ..
ေကာင္ေလးက ေဒၚထိန္အိမ္ပဲလိုက္ေနတယ္…
အိမ္ကမက်ယ္ေပမယ့္ ၀န္းက အလ်ား ၆၀ ေပ၊ အနံ ၄၀ ေပ ရွိတယ္..
ဒီေတာ့ အဖီခ်ေနၾကတာေပါ့….

လွေမာင္က လူပ်ိဳ. ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ တကသိုလ္ဆက္ထားတယ္..
လွေမာင္က ငယ္ငယ္ကတည္းက စာလည္းၾကိဳးစားတယ္..
ေအးလည္းေအးတယ္.. အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ သိပ္ထြက္တာမဟုတ္ဘူး..
အေပါင္းအသင္းလည္းတစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စသာေပါင္းတာ..
ဘယ္ေဗဒင္ေမးေမး နတ္ကေတာ္ေဟာေဟာ ဇမူတလူမွာ အာဂေယက်ာၤးျဖစ္မယ့္သူ …
လို႔ေဟာၾကေတာ့ ေဒၚထိန္စိတ္ထဲမွာ လွေမာင္ၾကီးလာရင္ အရာရွိၾကီပဲျဖစ္မလား..
သူေဌးၾကီးပဲျဖစ္မလား… တစ္ခုခုေတာ့ျဖစ္မွာပဲလို႔ယံုေနတာေပါ့…
ဒီေတာ့ ဆင္းရဲတာအပထား.. လွေမာင္ကိုေန႔တကသိုလ္မွာ ထားတယ္..
လွေမာင္ကလည္း ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ စာၾကိဳးစားပါတယ္.
အဲ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေရာက္ေတာ့ လွေမာင္တစ္ေယာက္ရည္းစားပစ္သြားလို႔ဆုိၿပီး
အသည္းစကြဲေတာ့တာပဲ…
နီးစပ္ရာထန္းေတာမွာ ထန္းရည္နဲ႔ကုရင္း စာေမးပြဲက်ေတာ့တာပဲ..
တကသိုလ္ကိုအျပင္ကေျဖတုန္း ရည္းစားက ျပစ္သြားယံုတင္မကဘူး..
လင္ယူသြားၿပီး တစ္ခါတည္းကစတံုးလုပ္လုိက္ေတာ့ ကြဲေနတဲ့အသည္း ျဖန္းကနဲ
ေၾကမြသြားေတာ့တာေပါ့.. ဘယ္အရက္နဲ႔စိမ္စိမ္ ျပန္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး. ခုထိဆိုပါေတာ့..

လွေမာင္က အရက္မမူးရင္သာေအးတာ.. အရက္မူးလာရင္သိပ္က်ီက်တဲ့ေကာင္..
သူမ်ားေတြအေပၚေတာ့မဟုတ္ပါဘူး.. သူ႔အေမအေပၚမွာပါ.. ေဒၚထိန္က လည္း လွေမာင္
ဘယ္ေလာက္က်ီက်က်..
‘ ေအးပါ ေအးပါ .. မင္းေျပာတာမွန္ပါတယ္..’
‘ အေမသိပါတယ္.. ‘ နဲ႔ လွေမာင္ကိုေခ်ာ့ေနက်ပါ.. သိပ္ေနက်.
တစ္ခါေတာ့ လွေမာင္ ထမင္းစားရင္..
‘ တစ္ခါလာလည္း ပဲျပဳတ္ .. တစ္ခါလာလည္း ၾကက္ဥေၾကာ္.. သြားကြာ
အစားခ်င္ဘူး ‘ ဆိုၿပီး ပန္းကန္လြင့္ပစ္လိုက္ေရာ …
ေဒၚထိန္ကေတာ့ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔ …
‘ သားေလး ဘာစားခ်င္လဲ ဆိတ္သားလား.. ၾကက္သားလား ..ကဲပါ အေမ ႏွစ္ခုလံုး
၀ယ္ခဲ့ပါမယ့္ ‘ ဆိုၿပီး ဟင္းေရာင္းတဲ့လမ္းဖက္ဆီ အေျပးတစ္ပိုင္းနဲ႔ ထြက္သြားတာေပါ..
အေမမရွိေတာ့ လွေဆာင္က ‘ ေဟ့ေကာင္ လွေမာင္ အေမစိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို႔
ငါမေျပာပဲေနတာ ကမ္းမတက္နဲ႔ ‘ လုိ႔ ေငါက္လုိက္တယ္..
‘ က်ဳပ္က ဘာကမ္းတက္လို႔လဲဗ် ‘
‘ ေအာင္မာ မင္းက ငါ့ကိုျပန္ေျပာတယ္ေပါ့.. ‘
နဂိုကမွ စိတ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ရွိေနတာမို႔ ကိုလွေဆာင္ဟာ လွေမာင္ကို ထကန္တယ္..
အမူးသမားဆိုေတာ့ ထုိင္ေနရာကေနေခြေခြေလးလဲသြားတာေပါ့…
‘ မွတ္ထား ေနာက္တစ္ခါ အေမ့ကို ဂ်ီက်ရင္ အေသပဲ..’
လွသီကလည္း လွေမာင္ကို အျမင္ကတ္ေနတာမို႔ ၀င္မဆြဲဘူး.. ေျပာလည္းမေျပာဘူး
ကိုလွေဆာင္မိန္းမကေတာ့ ‘ ကိုလွေဆာင္ရယ္ေတာ္ပါေတာ့ ‘ ဆိုၿပီး ၀င္ဆဲြတယ္..
မယားဆြဲလို႔ ေဒါသပိုၾကြသြားသလားမသိဘူး..လဲေနတဲ့ လွေမာင္ကို ထပ္ကန္ဖို႔
ေျခေထာက္နဲ႔ရြယ္လိုက္တယ္…
‘ ဟဲ့ ဟဲ့ ဘာလုပ္တာတံုး .. ‘
ေဒၚထိန္အိမ္ထဲအေျပး ၀င္လာတယ္…
လွသီကအေမျမန္လွခ်ည္းလားလို႔ေတြးလိုက္တယ္..
ေဒၚထိန္က ပိုက္ဆံ ေမ့လို႔ ျပန္လာယူတာ.. ေဒၚထိန္ကလွေမာင္ကိုေျပးေပြ႔တယ္.
‘ ဟီး ဟီး ‘ လွေမာင္ က ကေလးတစ္ေယာက္ လိုအေမ့ရင္ခြင္အပ္ငိုတယ္..
‘ တိတ္တိတ္ ငါ့သားကို ဘယ္သူမွမႏိုင္ရဘူး အေမရွိတယ္.. ‘
ေဒၚထိန္က ကေလးတစ္ေယာက္လို ေခါင္းကေလး ပြတ္ၿပီး ေခ်ာ့တယ္..
လွေမာင္တို႔ သားအမိအျဖစ္ကိုၾကည့္ၿပီး ကိုလွေဆာင္က သက္ျပင္းခ်.. လွသီက မ်က္ေစာင္းခဲေပါ့…
ေဒၚထိန္က လွေဆာင္ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး .. ‘ ဟဲ့ လွေဆာင္ ငါေတာင္မေသေသးဘူး..
ကိုယ့္ညီကို ဒီေလာက္ႏိုင္ခ်င္ၿပီလား.. သတ္ခ်င္ေနၿပီလား.. ကိုယ့္ညီစိတ္မခ်မ္းသာ
ျဖစ္ေနလို႔ သူ႔ဟာသူ သက္သာသလိုေနတာကို ေခ်ာ့မယ္မၾကံဘူး..ပတ္၀န္းက်င္
၀မး္သာေအာင္ နင္က လုပ္ၿပီေပါ့ ဟုတ္လား.. ငလွေဆာင္ နင္တို႔နဲ႔ ငါတို႔သားအမိနဲ႔
တစ္အိမ္တည္း ေနလို႔မျဖစ္ဘူး… ‘ ဆိုၿပီး ၀င္း ကိုသံုးပုိင္းပုိုင္း အလယ္ရွိတဲ့အပိုင္း
ကို လွေမာင္ .. အေရွ႔ပိုင္း ကုိ ကိုလွေဆာင္ … အေနာက္ပိုင္းကို လွသီဆိုၿပီး ..
ရပ္ကြက္ ရံုးမွာ အေမြစာခ်ဳပ္ အျဖစ္ခြဲေပးတယ္..

ေနာက္ၿပီး လူၾကီးေတြေရွ႔မွာတင္ေဒၚထိန္က လွေဆာင္နဲ႔ လွသီကို
‘ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ငါ့တို႔သားအမိၾကားကို ဘယ္ေတာ့မွ၀င္မပါနဲ႔ ေနာက္တစ္ခါဆို
ေသခန္းျပတ္ပဲ..’
လို႔ၾကိမ္းေျပာ ေျပာလိုက္တယ္…
ဒီကတည္းက ကိုလွေဆာင္ က လွေမာင္မူးလာၿပီး သူ႔အေမကို ဂ်ီက်ရင္ တစ္အိမ္
အိမ္ဘက္ ထြက္သြားၿပီး …
‘ အလကားေကာင္.. အေမ့လုပ္စာထိုင္စားၿပီး အေမ့ကိုဂ်ီက်ေနတဲ့ေကာင္ ‘
လို႔တစ္ျဖစ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာရွာတယ္..
လွသီကလည္း နားမခံသာတဲ့ေန႔ဆိုရင္ တစ္ျခားေရွာင္ထြက္သြားၿပီး..
‘ ကိုလွေမာင္က အေမရွိေနလို႔သာ မရွိရင္ အလုပ္မရွိအကို္င္မရွိနဲ႔ ငတ္ေသမွာ ‘
လုိ႔ရင့္ရင့္သီးသီးေျပာတက္တယ္…
အေမကို ဂ်ီက်ေနတာကိုး…

သူတို႔လိုပဲ ရပ္ကြက္ထဲကလည္း အလုပ္မရွိပဲမူးေနတဲ့လွေမာင္ကို
‘ အလကားေကာင္ အေမရွိေနလို႔သာ အသက္ရွင္ေနတာ
အေမသာမရွိရင္ ငတ္ေသမယ့္ေကာင္
ေတာင္းစားမယ့္ေကာင္ .. ခိုးစားမယ့္ေကာင္လို႔ ‘ အတင္းေျပာၾကတယ္.
အထင္ေသးစရာကိုး….

ရုတ္တရက္ ေဒၚထိန္ဆံုးသြားတယ္…
လွသီမွာ ငိုလိုက္တာ တစ္ခါတစ္ေလ တက္ေတာင္သြားေသး
‘ အေမရဲ႔ ကၽြန္မတို႔ကို ပစ္သြားၿပီလား.. ကၽြန္မတို႔ဘယ္သူနဲ႔ ေနရမွာလဲ..’
ဘာညာေပါ့… လူစည္ေလ ပိုငိုေလေပါ့..
ကိုလွေဆာင္ကလည္း ဧည့္ခံသာစကားေျပာေနရတယ္.. အသံက တိုးလ်လ်..
မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္စေတြျပည့္လို႔..
လွေမာင္ကေတာ့ အရက္ေတြမူးေအာင္ေသာက္ ၿပီး အေလာင္းေဘးမွာ ငူငူၾကီးထိုင္ေနတာပဲ
လွသီငိုရင္ ‘ ေတာ္ နားၿငီးတယ္ ‘ လို႔အာေလးသံၾကီးနဲ႔လွမ္းေငါက္တယ္..
‘ အမေလး အေမရဲ႔ အေမ့အခ်စ္ဆံုးသားက အေမေသလို႔ငိုတာေတာင္ အငိုရဘူးတဲ့ေတာ့ ‘
ဆိုၿပီးပိုငိုတာေပါ့..
‘ ေဟ့ေကာင္ ငမူး အလကားေကာင္ အသာေန.. ငါထလုပ္မိလိမ့္မယ္.. ‘
ကိုလွေဆာင္က လွမ္းၾကိမ္းရတယ္..
ငို ငို ဆိုၿပီး လွေမာင္ကအရက္ဆိုင္ဆီထထြက္ခဲ့တယ္..

အေမဆံုးၿပီးေတာ့လည္း လွေမာင္ ကအရက္ေသာက္တုန္း.. မူးတုန္း…
တစ္ေယာက္တည္း အေမ့ကို ဂ်ီက်သလိုက်တုန္း..
မနက္အေစာၾကီးကတည္းကေပ်ာက္သြားတယ္..
ေန၀င္ခ်ိန္မွ အရက္ဆုိင္ေရာက္ လာတယ္.. အရက္ေသာက္တယ္..
ေနာက္ထမင္းနဲ႔ ဟင္းကိုကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္နဲ႔ ၀ယ္လာၿပီး အိမ္ျပန္လာတယ္..
ထမင္းစားတယ္..ေနာက္အေမ့ကို ဂ်ီက်သလုိက်ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္..
ဒီေတာ့အရက္သမားတစ္ေယာက္ အလုပ္မရွိပဲ ေန႔တုိင္းအရက္ေသာက္ႏိုင္တယ္..
ထမင္းစားႏိုင္တယ္ဆုိေတာ့ မဟုတ္မွလြဲေရာ အၾကံအဖန္ရွိၿပီ..
ျမိဳ႔ထဲသြားခိုးတာလား.. လစ္တာလား…ခါးပိုက္ႏႈိက္တာလားေပါ့….

ကိုလွေဆာင္နဲ႔မလွသီကေတာ့ ေသြးရင္းဆိုေတာ့
‘ အိမ္နဲ႔၀င္းမ်ားေပါင္ၿပီး ေသာက္စားေနတာလား.. ‘ လို႔ေတြးၾကတာေပါ့..
ကိုလွေဆာင္က အေမ့ေသတာကိုဖြင့္ၾကည့္ ေတာ့လည္း စာခ်ဳပ္ေခါင္ေလးက ရွိတယ္..
သူသိမ္းထားလိုက္တယ္…
‘ ေဟ့ေကာင္ .. မင္းမဟုတ္တာေတြ မလုပ္နဲ႔ေနာ္.. ငါတို႔နာမည္ပ်က္ေအာင္ လုပ္ရင္
ေသသြားမယ္.. ‘
ကိုလွေဆာင္က မူးေနတဲ့ လွေမာင္ကိုနားပန္သံုးေလးခ်က္တီးၿပီး ေျပာတယ္..
‘ ဒီမွာ အစ္ကို .. ငါက မင္းလိုတစ္က်ပ္မတန္ေပမယ့္.. အေမေျပာသလိုငါးမူးေတာ့
တန္ပါတယ္ကြ ’ လို႔ေျပာၿပီး ယိုုင္ထိုးယိုင္ထိုးနဲ႔ေရွာင္ထြက္သြားတယ္..

ရပ္ကြက္ထဲမွာေတာ့ ပစည္းေပ်ာက္ရင္ လွေမာင္ ကိုထင္ခ်င္ၾကတယ္..
အခုိးခံရရင္ ထမီစုတ္ျဖစ္ပါေစ .. ‘ မဟုတ္မွလြဲေရာ ဒါ လွေမာင္ လက္ခ်က္ပဲ ‘ လို႔
ေျပာလာၾကၿပီ..
တစ္ရက္ေတာ့ အလုပ္ပ်က္ခံၿပီး .. ကိုလွေဆာင္တစ္ေယာက္ လွေမာင္ေနာက္
ေျခရာခံလိုက္တယ္..
လွေမာင္ကေတာ့ ခါတိုင္းလိုပဲ အိပ္ရာထ.. မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ပုဆိုးတစ္ထည္ကို ပခံုးေပၚတင္ၿပီး
ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ထြက္ခဲ့တယ္… ခါးမွာလည္း ဓါးမတိုေလးထိုးလို႔..
၀င္းက်ယ္ေတြဘက္ေလွ်ာက္သြားတယ္.. ေျမစာျမက္ကေလးေတြကိုလုိက္ရွာၿပီး.ႏုတ္တယ္..
ေနာက္သီးပင္ေပၚတက္တယ္.. သီညြန္႔ေတြခူးတယ္.. ကိုလွေဆာင္က ခပ္လွမ္းလွမ္းက
နားမလည္စြာၾကည့္ေနတယ္…
ျခံေတြနားမွာ ေပါက္ေနတဲ့ ၀ါးပင္က အညြန္႔ေတြခူးတယ္.. ဒန္းပင္က အညြန္႔ေတြ
ခူးတယ္… ရသမွ်ပစည္းေတြကို ပုဆိုးနဲ႔ထုပ္တယ္.. ေရနီေျမာင္းထဲယူလာၿပီးူ စင္ၾကယ္ေအာင္
ေရအထပ္ထပ္ေဆးတယ္….
ေနာက္ပုဆိုးနဲ႔ ထုပ္ၿပီး ထမ္းထြက္ခဲ့တယ္.. ဘာလုပ္ဖို႔လဲေပါ့…
ဘယ္သြားမွာလဲေပါ့… ကိုလွေဆာင္စိတ္ထဲက သိခ်င္ေနၿပီ…
ဒါေၾကာင့္ အေနာက္က အသာလိုက္ခဲ့တယ္…
သြားရင္း သြားရင္းနဲ႔ ေအာင္ေတာ္မူဘုရားေရာက္သြားတယ္..
ပန္းေရာင္းတဲ့ဆိုင္ထဲ၀င္သြားတယ္..ပန္းဆိုင္ဆိုေပမယ့္ ယၾတာေခ်တဲ့ ပစည္းေတြလည္း
ေရာင္းတာကိုး.. ဒီေတာ့မွ ကိုလွေဆာင္သေဘာေပါက္သြားတယ္..
ဆုိင္ရွင္က ပစည္းေတြယူၿပီး ေငြထုတ္ေပးတယ္…

ဒီလိုဆိုေတာ့လညး္ ငါ့ညီက ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ လို႔ေတြးလိုက္မိတယ္..
လွေမာင္ဘုရားထဲ၀င္သြားတယ္.. ကိုလွေဆာင္အေနာက္ ကလုိက္သြားတယ္..
အလွဴခံပံုးထဲေငြ ၅၀ ထည့္တာ ျမင္လိုက္တယ္..
ေနာက္ဘုရားေရွ႔သြားၿပီး ဦးသံုးၾကိမ္ခ်ရွိခိုးတယ္.. လူကရွင္းေနတယ္..
‘ က်ဳပ္ျပဳသမွ်ကုသိုလ္အေမ့အတြက္ပါ.. အေမေရ အမွ် အမွ် အမွ် သာဓု သာဓု သာဓု ‘
ဆုိၿပီး ေအာ္ဆိုတယ္… ေနာက္ဘုရားထဲက အေမအို ၃ ေယာက္ကိုလည္း ၅ က်ပ္
၁၀ လွဴခဲ့ေသးတယ္..
ကိုလွေဆာင္ စိတ္ထဲ ၀မ္းနည္းသြားတယ္.. အေမ့အတြက္ ရည္စူးၿပီး အလွဴဖူးေသးဘူး..
လွသီေရာ … လွေမာင္ကေတာ့ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာနဲ႔ ၂၆ လမ္းဘက္ထြက္ခဲ့တယ္..
လမ္းမွာေတြ႔တဲ့အရက္ဆိုင္မွာ အရက္၀င္ေသာက္တယ္..
ျပန္ထြက္လာတယ္.. က်ံဳးေထာင့္ဘက္ဆီ ဦးတည္သြားတယ္…
လွေမာင္ဘာလုပ္မွာလဲ.. ကိုလွေဆာင္မေတြးတက္… ျမိဳ႔ထဲသြားမွာလား..
မဟုတ္ဘူး.. က်ံဳးေထာင့္မွာ ရပ္ေနၿပီး မၾကာပါဘူး..ၾကာနီကန္သြားမယ့္ နာေရးကားေတြ
က်ံဳးေထာင့္ကို ျဖတ္လာၾကၿပီ…

ဒီေတာ့ လွေမာင္က နာေရးလိုက္ပို႔တဲ့ ကားတစ္စီးေပၚေျပးတက္သြားတယ္…
ကိုလွေဆာင္ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္..
လွေမာင္က အေမ့ကိုသၿဂၤိဟ္ခဲ့တဲ့ ၾကာနီကန္ဆီ ေန႔တိုင္းသြားတာ..
သူလွဴခဲ့တဲ့ အမွ် အေမ့ကို အမွ်သြားေ၀တာေနမွာ ..
ညေနေစာင္းမွ ျပန္လာေတာ့မွာ…

ကိုလွေဆာင္ခမ်ာ ငူငူၾကီး ရပ္ေနၿပီး ‘ အေမေရ လွေမာင္က ငါးမူးတန္လား..
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လွသီက ငါးမူးတန္လား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာခဲ့ပါဗ်ာ… ‘ လို႔
တမ္းတမ္းတတ ေျပာရွာတယ္…. ။ ။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း…....

ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႔စကားကိုခပ္တည္တည္နဲ႔ယူသံုးလိုက္တာပါ..
တကယ္ေတာ့သူမ်ားအေၾကာင္းကိုေျပာမယ့္အစား
ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေျပာတာဟာ
အေကာင္းဆံုးမဟုတ္လား…

မေန႔ရရံုးပိတ္ရက္
ခပ္ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္..
ေလာေလာဆယ္ဒီေန႔အထိ ျပည္သစ္တည္ ဘ၀ကို ႏွစ္ပိုင္းသြားေတြ႔တယ္..

တစ္ပိုင္းက လူငယ္ဘ၀
သူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔
အလကာားေန စကားမ်ားေနတက္သူ ….
အခ်ိန္ပိုေတြအမ်ားၾကီး ရွိေပမယ့္
ဘာကိုမွ ဟုတ္တိပတ္တိ မေလ့လာခဲ့သူ…..
နဲနဲပဲသိေပမယ့္
အမ်ားၾကီးသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့သူ…
အေမနဲ႔အတူေနခဲ့ရေပမယ့္
အေမ့တန္ဖိုုးကိုသိပ္မသိခဲ့သူ….
လုပ္လိုက္တဲ့ အလုပ္ေတြကလဲ
ပိုက္ဆံမရေပမယ့္ အိပ္ထဲက ပိုက္ဆံေတာင္စိုက္ၿပီး လုပ္ေပးတက္သူ…
(ဒါေတာင္ အေကာင္းအေျပာမခံခဲ့ရဘူး..
တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္..
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာသလိုေပါ့
ငါ့မွာေတာ့ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွမရွိိဘူး
လိုခ်င္ရင္ေတာ့ အိမ္မွာ ေက်းဇူးေတြေတာင္းနဲ႔အျပည့္ပဲ..)
ဒါေတြစလုပ္ထဲက ကိုယ္ကဘာမွလိုခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔လုပ္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ …..
ဒါေတြဟာ သိပ္ေတာ့မၾကာလိုက္သလိုပါပဲ..

ျပည္သစ္တည္ရဲ႔ ဘ၀ေနာက္တစ္ပိုင္းကေတာ့…
အလုပ္ေတြသိပ္မ်ားတဲ့သူ
(မမ်ားလည္းမ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့သူ..)
သူငယ္ခ်င္းေတြတစ္ေယာက္မွမရွိတဲ့သူ ….
(တစ္ခါတစ္ေလ gtalk ေျပာတာနဲ႔ ဖုန္းဆက္တာကလြဲရင္)
ပရဟိတဆိုတာ ဘာမွန္းမသိတဲ့သူ
ပိုက္ဆံသိပ္မရေပမယ့္
တစ္ခ်ိန္လံုးေငြေနာက္ပဲလိုက္ေနသူ..
အလုပ္သိပ္မ်ားတဲ့ၾကားထဲကပဲ
Part time အလုပ္တစ္ခုကို ၾကိဳၾကား ၾကိဳၾကား လုပ္လိုက္ေသးသူ…
အေမနဲ႔ရည္းစားကိုလြမ္းေပမယ့္
အကန္႔အသတ္နဲ႔သံုးရတဲ့ ပိုက္ဆံေၾကာင့္
တစ္လကို တစ္ၾကိမ္ထက္ပိုၿပီးဖုန္းမေခၚတဲ့သူ….
အကိုအရင္းတစ္ေယာက္လံုးရွိေပမယ့္
တစ္လေနလို႔မွ တစ္ေခါက္မသြားသူ….

ဒီေလာက္ဆိုေတာ္ေလာက္ပါၿပီ..
ဆက္ေရးရင္ အကုန္ေပၚေတာ့မယ့္ :D
မေပၚတစ္ေပၚပဲေကာင္းပါတယ္..
ဒါကမွ အရသာရွိတာေလ..
အရမ္းေပၚရင္လဲ မေကာင္းသလို
မေပၚရင္လဲ မေကာင္းျပန္ဘူး.. :P

ေရာက္တက္ရာရာမ်ား.......

အခုတစ္ေလာ ျပည္သစ္တည္ blog အသစ္မေရးႏိုင္ပါ…
အလုပ္ေတြက အရင္ကထက္ပိုမ်ားလာပါတယ္…
ခိုင္းလို႔ေကာင္းတဲ့ႏြားဟာ ပိုၿပီးလယ္ထြန္ရတယ္ဆိုတာ
အခုေတာ့ တကယ္လက္ေတြ႔လိုျဖစ္ေနပါၿပီ…

ၿပီးခဲ့တဲ့လက မေလး graphic designer တစ္ေယာက္အလုပ္ထြက္သြားပါတယ္…
သူ႔အလုပ္ေတြ ျပည္သစ္ဆီ ေရာက္လာပါတယ္…

ဒီလ တရုတ္ေလးတစ္ေယာက္အလုပ္ထပ္ထြက္သြားတယ္…
မေလးထြက္သြားတာ သိပ္မစိုးရိမ္ရေပမယ့္
အခုတရုတ္ထြက္သြားတာ ျပည္သစ္တည္ကိုအေတာ္အလုပ္ရႈပ္ေစပါတယ္..
သူ project leader လုပ္ေနတဲ့ site ကို ျပန္ရွင္းမသြားဘူး..
သူထြက္သြားရင္ ျပည္သစ္ဆီ ေရာက္လာမယ္ ဆိုတာ
ျပည္သစ္တည္သိေနတယ္..
အကုန္အစကေနျပန္ဖတ္ရတယ္..
ေလာေလာ ဆယ္ ျပည္သစ္တည္ in chat လုပ္ေနတဲ့ site က စုစုေပါင္း
၅ ခုေတာင္ရွိေနၿပီ
ဘယ္လိုမွ မဟန္ႏိုင္ဘူး..
မနက္က်ရင္ mail box ထဲကိုေရာက္ေနတဲ့ mail ေတြက
ပိုက္ဆံေတြသာဆိုရင္ …………
စဥ္းစားၾကည့္္တာပါ..

ႏွစ္ေယာက္စာအလုပ္ကို တစ္ေယာက္ထဲလုပ္ႏိုင္ေပမယ့္
သံုးေယာက္စာကိုေတာ့လုပ္ႏိုင္ဖို႔ အေတာ္ၾကိဳးစားရပါတယ္..
တစ္ရက္ကို ၂၄ နာရီ သတ္မွတ္ေပးခဲ့တဲ့သူကို နဲနဲ ေက်းဇူးတင္ခ်င္ပါတယ္..
Urgent ဆိုတဲ့စကားေတြရဲ႔ေနာက္မွာ ၂၄ နာရီ ဟာကပ္ပါလာတက္ပါတယ္..
တစ္ခါတစ္ေလ ည ၁၀ ေလာက္မွ သူေဌး က ကားနဲ႔လာေခၚၿပီး
ရံုးျပန္တက္ရတဲ့ ညေတြနဲနဲမ်ားလာတဲ့အခါ
ကိုယ့္ကိုကုိယ္ျပန္ၾကည့္မိပါတယ္…
လူေရာဟုတ္ေသးရဲ႔လား…
စက္ရုပ္မ်ားျဖစ္ေနၿပီလား..

တကယ္ေတာ့လူကအလုက္ကိုထုဆစ္တာလား…
အလုပ္ကလူကိုထုဆစ္တာလား…
လူကသူလုပ္တဲ့အလုပ္ထဲမွာ အက်ဥ္းသားအျဖစ္ျပန္က်တာလား…
………………….
……………………
………………………………….

ေပးထားတဲ့တာ၀န္ေတြ
ေပးထားတဲ့ရာထူးေတြက
သိပ္ကိုေခၚလို႔ေကာင္းတဲ့ အရာေတြ
ေက်နပ္စရာေကာင္းတဲ့ အေခၚအေ၀ၚေတြ ျဖစ္ေပမယ့္
လခကေတာ့ အဲ့အရာေတြနဲ႔ ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးက်ေနပါတယ္..

သူေဌးကို အဲ့ ကိစေတြေဆြးေႏြးခ်င္ေပမယ့္
ကိုုယ့္အလုပ္ကို ကိုယ္ ဂရုစိုက္ေနရတာနဲ႔တင္
သူေဌးဘယ္အခ်ိန္လာလို႔
ဘယ္အခ်ိန္ျပန္သြားတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိလိုက္ဘူး…

တစ္ရက္တစ္ရက္ဟာ အကုန္ျမန္လိုက္တာ
ခါတိုင္းအလုပ္က ျပန္ရင္ အိမ္မွာထမင္းစားၿပီး အနားယူလိုက္ရင္
ေနာက္တစ္ေန႔အတြက္ အင္အားသစ္ေတြ ျပန္လည္ရလာေပမယ့္
အခုတစ္ေလာ အိမ္ျပန္ရမွာ ေၾကာက္လာသလုိ
ေနာက္တစ္ေန႔မိုးလင္းမွာ ကိုလည္းစိုးရိမ္လာမိတယ္…

တစ္ပတ္မွာ တနဂၤေႏြတစ္ရက္ပဲ နားရတာကို အလုပ္ကမနာလိုျဖစ္ေနတယ္..
အခု အလုပ္က တနဂၤေႏြေန႔ကိုပါ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားလာၿပီး
အပ်ိဳရည္ဖ်က္ဖို႔ၾကိဳးစားေနၿပီ………

ဒီၾကားထဲ အေမ့ကိုသတိရမိတယ္…
သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔က အေမ့ကိုဖုန္းထဲကေန
လွမ္းကန္ေတာ့ၿပီး အလုပ္အေၾကာင္းေတြေျပာျပေနမိတယ္..
ခါတိုင္းအလုပ္အေၾကာင္းမေျပာတဲ့ သားတစ္ေယာက္က
အခုအလုပ္အေၾကာင္းေတြပဲ ေျပာေနတာ အေမ့အတြက္ေတာ့
ထူးဆန္းေနမွာ အမွန္ပဲ…

ေလာေလာဆယ္ျဖစ္ေနတာ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္..
ျဖစ္ခ်င္တာကိုေျပာတာပါ…
ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပးရမယ္မလား…
…………………………………………
………………………
…………..
………………………………….
……………………
………………………………………………………။

တစ္ခ်ိန္တုန္းက....

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကေပါ့..
ျပည္သစ္တည္ရယ္.. ေမာင္ဆက္ရယ္.... ကိုဇက္ရယ္...
တစ္ညေနမွာ ရိုက္ထားတဲ့ပံုေလးပါ...
အခုေတာ့ အမွတ္တရေပါ့....

သတိရစြာျဖင့္..
ျပည္သစ္တည္